De Oprichting

Het begon allemaal op die zomermorgen in juni 1937 op de machinetekenkamer van de Kon.Mij “De Schelde.”
Een vijftal collega’s wilde eens onderzoeken of er animo bestond om een tennisclubje op te richten.

In het jubileumboek dat uitgegeven werd ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan, vertelt de medeoprichter en eerste voorzitter van LTC de Schelde, dhr. Bas de Korte het verhaal over de oprichting van LTC de Schelde.

Het begon allemaal op die zomermorgen in juni 1937 op de machinetekenkamer van de Kon.Mij “De Schelde.”
Een vijftal collega’s wilde eens onderzoeken of er animo bestond om een tennisclubje op te richten. Dat waren Wim Heldoorn, Jo Keim, Arent Bode, Nico Pol en Bas de Korte. Zo ontstond de Lawn Tennisclub de Schelde. Geld hadden we niet. Op Wim Heldoorn na had niemand van ons ooit een racket in zijn of haar handen gehad. We moesten dus tennisles nemen, ballen kopen en ons een racket aanschaffen. Ons oudste lid, een vrijgezel gaf ons een renteloos voorschot en zo togen we aan de slag.

Bondstrainers waren er niet hier in Zeeland. Een fysiotherapeut hier ter stede bracht ons de eerste beginselen bij van de tennissport. Er waren destijds 3 banen, eigendom van de Mij. “Zeeland,” in hardcover uitvoering. Daar huurden we er één van. Van de oudste club hier ter  stede “Racket,” met wie wij nu nog vriendschapsbanden onderhouden, kochten we gebruikte ballen voor een zacht prijsje.

Het duurde geruime tijd voordat er enige vorderingen in ons spel te bespeuren vielen. Wij bezweken voor de vele verzoeken om als lid van onze club te mogen toetreden. Ook de bestaande clubs van de P.T.T. en de stoomvaart Mij “Zeeland” sloten zich bij ons aan. Wij groeiden steeds. Toen kwam de voormobilisatie, daarna de algemene mobilisatie en tenslotte de oorlog en de bezetting. Allemaal zeer bewogen dagen. In de jaren 1943 en 1944 kon er praktisch niet getennist worden vanwege bombardementen en beschietingen.

Toen dan eind 1944 de zon der vrijheid weer over ons eiland opging zagen we onze banen met water en modder bedekt. Tennissen werd pas weer mogelijk nadat in het voorjaar van 1946 de dijken gedicht waren, onze eigen leden, samen met leden van “Racket,” met schoppen en kruiwagens gewapend de banen weer eerst moddervrij hadden gemaakt. Ik heb slechts de tien jaar van het bestaan van onze club wat willen belichten. Ik deed dit met veel plezier omdat het mij weer herinnerde aan een tijd van hechte onderlinge vriendschap.

Uit het jubileumboek 1937-1987
Door: Bas de Korte
Medeoprichter en eerste voorzitter